تور دهلی

دهلیdelhi با نام رسمی پایتخت ملی (NCT)  یک شهر و یک قلمرو اتحادیه هند است که شامل دهلی نو، پایتخت هند است.
دهلی در کنار رودخانه یامونا، عمدتاً در کرانه غربی یا راست آن، با ایالت اوتار پرادش در شرق و با ایالت هاریانا در جهات باقی مانده مرز مشترک دارد.
دهلی به عنوان یک مرکز مهم تجاری، حمل و نقل و فرهنگی و همچنین مرکز سیاسی هند از اهمیت تاریخی بالایی برخوردار است.
دهلی مساحتی معادل 1484 کیلومتر مربع (573 مایل مربع) را پوشش می دهد.
 تراکم شهری دهلی که شامل شهرهای اقماری ،غازی آباد، فریدآباد، گورگان و نویدا است جمعیتی بالغ بر 28 میلیون نفر دارد که آن را به بزرگترین منطقه شهری هند و دومین منطقه تبدیل می کند.
زندگی فرهنگی دهلی ترکیبی منحصر به فرد از سبک های سنتی و جهان وطنی را به نمایش می گذارد.
این شهر مملو از موزه‌های متعدد، قلعه‌ها و بناهای تاریخی، کتابخانه‌ها، سالن‌های نمایش، باغ‌های گیاه‌شناسی و مکان‌های عبادت است. مکمل چنین مؤسسات سنتی، مراکز تجاری و تفریحی شهری در حال تغییر هستند، با گالری‌های هنر معاصر خصوصی، سالن‌های سینما، سالن‌های بولینگ و سایر مکان‌های ورزشی، و رستوران‌هایی که انواع غذاهای هندی و بین‌المللی را سرو می‌کنند.
زبان‌های رسمی این شهر زبان هندی، پنجابی، اردو و انگلیسی می‌باشند.
واحد پول دهلی روپیه هند میباشد
دین اغلب مردم دهلی هندوئیسم است

تاریخچه  شهر دهلی

دهلی مرکز سلسله امپراتوری های قدرتمند و پادشاهی های قدرتمند بوده است. خرابه‌های متعددی که در سراسر قلمرو پراکنده شده‌اند، یادآور تاریخ این منطقه هستند.
تعدادی از افسانه ها و افسانه های مربوط به منشاء نام دهلی وجود دارد. یکی از آنها از دیلو یا دیلو گرفته شده است، پادشاهی که در سال 50 قبل از میلاد شهری در این مکان ساخت و آن را به نام خود نامید.
افسانه دیگری بر این باور است که نام شهر بر اساس کلمه هندی/پراکریتی (شل) است و توماراها از آن برای اشاره به شهر استفاده می کردند
 از اوایل قرن سیزدهم تا اواسط قرن نوزدهم، دهلی پایتخت دو امپراتوری بزرگ، پادشاهی دهلی و امپراتوری مغول بود که بخش‌های وسیعی از جنوب آسیا را پوشش می‌داد.
هر سه میراث جهانی یونسکو در این شهر، قطب منار، مقبره همایون و قلعه سرخ متعلق به این دوره هستند.
دهلی مرکز اولیه تصوف و موسیقی قوالی بود. نام نظام الدین اولیا و امیرخسرو به طور برجسته با آن همراه است.
گویش خاریبولی دهلی بخشی از توسعه زبانی بود که باعث پیدایش ادبیات زبان اردو و سپس هندی استاندارد مدرن شد.
 دهلی مرکز اصلی شورش هند در سال 1857 بود.
در سال 1911، دهلی نو، یک منطقه جنوبی در دهلی، پایتخت امپراتوری هند بریتانیا شد.
دهلی از یک شهر مغول به یک شهر پنجابی تبدیل شد و دو سوم ساکنان مسلمان خود را از دست داد، تا حدی به دلیل فشار وارده به پناهندگان هندو از غرب پنجاب  پس از استقلال در سال 1947، دهلی نو به عنوان پایتخت قلمرو هند و پس از سال 1950 جمهوری هند ادامه یافت.

پشش گیاهی شهر دهلی

دشت ها و دامنه های قلمرو دهلی دارای درختان خاردار، مانند اقاقیا، و همچنین گونه های علفی فصلی است.
درخت سیسو (shisham; Dalbergia sissoo) که الوار قهوه ای تیره و بادوام می دهد، معمولاً در دشت ها یافت می شود.
پوشش گیاهی رودخانه ای، متشکل از علف های هرز و علف، در سواحل یامونا رخ می دهد. دهلی نو به خاطر درختان سایه دار گلدارش مانند چریش (Azadirachta indica؛ درختی مقاوم به خشکی با میوه ای زرد کم رنگ)، جامان (سیزیگیوم زیره، درختی با میوه انگور مانند خوراکی)، انبه، پیپال (Ficus religiosa) معروف است. .
همچنین به خاطر گیاهان گلدار خود که شامل تعداد زیادی از فصل های رنگارنگ مانند گل داوودی، فلوکس، ویولا، و وربنا هستند، شناخته شده است.
زندگی حیوانی دهلی، مانند زندگی گیاهی آن، کاملاً متنوع است.
در میان جانوران گوشتخوار پلنگ، کفتار، روباه، گرگ و شغال هستند که در زمین های دره و پشته های تپه ای ساکن هستند.
گرازهای وحشی گاهی در امتداد سواحل یامونا دیده می شوند.
میمون ها در شهر به خصوص در اطراف برخی از معابد و خرابه های تاریخی یافت می شوند. حیات پرندگان بسیار زیاد است. از گونه های کل سال می توان به کبوتر، گنجشک، بادبادک، طوطی، کبک، بلدرچین بوته ای و در پشته ها، طاووس اشاره کرد.
دریاچه های اطراف شهر گونه های فصلی را جذب می کنند. ماهی در Yamuna به وفور یافت می شود و گاهی اوقات ممکن است تمساح نیز در آنجا پیدا شود.آ

آب و هوای دهلی

آب و هوای دهلی با خشکی شدید، با تابستان های به شدت گرم مشخص می شود. با شیوع کلی هوای قاره ای همراه است که از غرب یا شمال غرب به داخل می رود، به جز در فصل موسمی، زمانی که هجوم شرقی به جنوب شرقی هوای اقیانوس ها باران و افزایش رطوبت را به همراه دارد. فصل تابستان از اواسط مارس تا پایان ژوئن ادامه دارد و حداکثر دما معمولاً به حدود 100 درجه فارنهایت (حدود 37 درجه سانتیگراد) و حداقل دما به 70 درجه فارنهایت (حدود 25 درجه سانتیگراد) می رسد. با رعد و برق و رعد و برق مکرر مشخص می شود، به ویژه در آوریل و می. فصل باران های موسمی به طور معمول از ماه جولای شروع می شود و تا پایان سپتامبر ادامه می یابد. در این ماه‌هاست که دهلی بخش عمده‌ای از بارندگی خود را دریافت می‌کند - تقریباً 23 اینچ (600 میلی‌متر) یا تقریباً سه چهارم میانگین سالانه. اکتبر و نوامبر یک دوره گذار از شرایط موسمی به زمستان است. فصل خشک زمستان از اواخر نوامبر تا اواسط مارس ادامه دارد. سردترین ماه ژانویه است، با دمای بالا در 70 درجه فارنهایت (حدود 21 درجه سانتیگراد) و دمای پایین در اواسط دهه 40 درجه فارنهایت (حدود 7 درجه سانتیگراد).

اقتصاد دهلی

بخش خدمات مهمترین بخش اقتصاد دهلی است و بزرگترین کارفرمای شهر است. تولید پس از جهش در دهه 1980 همچنان قابل توجه بوده است. کشاورزی زمانی سهم قابل توجهی در اقتصاد قلمرو سرمایه ملی داشت، اما اکنون از اهمیت کمی برخوردار است.
بخش عمده ای از جمعیت شاغل دهلی در تجارت، امور مالی، مدیریت عمومی، خدمات حرفه ای و خدمات مختلف اجتماعی، شخصی و اجتماعی مشغول هستند.
در واقع، برای قرن ها دهلی قدیم مرکز تجاری و تجاری غالب در شمال هند بوده است. از دهه 1990 دهلی نو به عنوان یک گره مهم در شبکه بین المللی شرکتی و مالی ظهور کرده است.
صنعت مکانیزه در اوایل قرن بیستم وارد دهلی شد و بر پنبه پاک کنی، ریسندگی و بافندگی متمرکز شد.
آسیاب و بسته بندی آرد؛ و پرس نیشکر و روغن. اخیراً، کالاهای الکترونیک و مهندسی، قطعات خودرو، ابزار دقیق، ماشین‌آلات و لوازم الکتریکی به مرکز فعالیت‌های تولیدی شهر منتقل شده‌اند، اگرچه تولید پوشاک، محصولات ورزشی و کالاهای چرمی نیز مهم است.

حمل و نقل در دهلی

مرکز محوری در شبکه حمل و نقل شبه قاره تعدادی از بزرگراه های ملی در دهلی به هم می رسند و چندین خط راه آهن نیز در آنجا به هم می رسند و شهر را با تمام نقاط کشور پیوند می دهند. دهلی یک پایانه هوایی مهم در شمال هند برای خدمات بین المللی و داخلی است. فرودگاه بین المللی ایندیرا گاندی، واقع در قسمت جنوب غربی شهر، پروازهای بین المللی را انجام می دهد. یکی از پایانه‌های آن، که زمانی به نام فرودگاه پالام شناخته می‌شد، در حدود 2 مایل (3 کیلومتر) از تأسیسات بین‌المللی قرار دارد و مرکز سیستم راه هوایی داخلی است.
الگوی ترافیک دهلی در ابتدا برای جمعیت کمتری طراحی شده بود و با رشد انفجاری دهلی، سیستم به سرعت بیش از حد سنگین شد. بهبود سیستم جاده‌ای - مانند اضافه کردن روگذرها و زیرگذرها و تعریض معابر اصلی - بدترین ازدحام ترافیکی را کاهش داده است، اما حجم عظیم ترافیک - که شامل وسایل نقلیه کند حرکت مانند گاری‌های گاو نر، پدیکاب‌ها و دوچرخه‌ها می‌شود - باعث سفر جاده‌ای می‌شود. در دهلی دشوار است. اگرچه آنها در حال بهبود هستند، اما امکانات حمل و نقل انبوه ناکافی باقی مانده است

جاذبه های گردشگری دهلی

قلعه ی سرخ:قلعه سرخ زیبا (لال قیلا) توسط شاه جهان در سال 1648 ساخته شد و تا سال 1857 به عنوان مقر قدرت مغول بود. که به شکل هلالی است و توسط خندقی احاطه شده است.
ورودی اصلی چشمگیر، دروازه لاهور، به این نام خوانده می شود که رو به لاهور در پاکستان است، در حالی که دروازه دهلی بزرگتر توسط امپراتور برای مراسم تشریفات استفاده می شد. با ورود از دروازه لاهور، بازدیدکنندگان به Chhatta Chowk، یک بازار سرپوشیده قرن هفدهمی می رسند که در آن می توان اقلامی مانند ابریشم، جواهرات، جواهرات و ظروف نقره را به همراه سوغاتی و مواد غذایی خریداری کرد.
قطب مناره:منار زیبای قطب که در قرن دوازدهم تکمیل شد، بلندترین مناره هند است. این مکان همچنین اکنون به عنوان میراث جهانی یونسکو تبدیل شده است که بازدیدکنندگان بین المللی زیادی را به خاطر مناظر خیره کننده خود از منطقه اطراف جذب می کند که مشتاق صعود به قله هستند.
این برج پنج طبقه پر زرق و برق بیش از 70 متر ارتفاع دارد و با کنده کاری های پیچیده ای که تاریخ قطب را به همراه کتیبه هایی از قرآن نشان می دهد پوشیده شده است. همچنین به دلیل ساخته شدن از تعدادی انواع مختلف سنگ (سه طبقه اول از ماسه سنگ قرمز ساخته شده است، در حالی که طبقه چهارم و پنجم با سنگ مرمر و ماسه سنگ ساخته شده است) قابل توجه است.
باغ های لودی:یکی از محبوب‌ترین پارک‌های دهلی نو در میان مردم محلی، باغ‌های لودی با مساحت 90 هکتار است که ارزش آن را در برنامه سفر دهلی دارد. علاوه بر باغ‌های سرسبز، این پارک دارای آثار متعددی از دوره لودی قبل از 1600 است، از جمله انواع مقبره‌ها و خرابه‌های مهم،نکات برجسته معماری شامل مقبره‌های قرن پانزدهمی حاوی بقایای سلاطین لودی، و همچنین یک مسجد زیبا با گنبد سه‌گانه، گنبد لعابدار، که به‌خاطر کاشی‌های آبی‌اش معروف است، و خرابه‌های گنبدی عظیم متعلق به حدود سال 1490 است. همچنین به دنبال Athpula باشید، یک پل هشت پایه متعلق به قرن شانزدهم با ستون ها و طاق های جذابش که بر روی دریاچه پارک قرار دارند.
گوردوارا بنگلا:مهم‌ترین مکان عبادت سیک‌های دهلی، گوردوارا بنگلا صاحب قرن هجدهم، در نزدیکی محل کانات واقع شده است و ارزش بازدید را دارد. از نکات برجسته آن می توان به استخر باشکوه آن، سارووار، در قلب این مجموعه بزرگ و همچنین گنبد و میله پرچم طلای معروف آن اشاره کرد.
همچنین خود ساختمان معبد بزرگ به همراه گالری هنری و موزه کوچکی که به تاریخ مذهب سیک اختصاص دارد، قابل توجه است. بازدیدکنندگان همیشه از اینجا استقبال می کنند و یک وعده غذایی عالی بدون هیچ هزینه ای در آشپزخانه بزرگ گوردوارا در دسترس است.
معبد نیلوفر آبی:عبادتگاه باشکوه بهائی که به دلیل 9 ضلع و گنبد مرکزی خیره کننده اش به معبد نیلوفر نیز معروف است، یک شاهکار معماری است. این سازه که از بتن سفید و مرمر ساخته شده است، مانند گلی که به آن شبیه است ظریف به نظر می رسد. با برخاستن از نه حوض آب اطراف، تقریباً به نظر می رسد که هر لحظه ممکن است شکوفا شود.
دروازه هند:دروازه هند که کمی شبیه به طاق پیروزی در پاریس است، یک طاق سنگی باشکوه است که به عنوان یادبود سربازان هندی کشته شده در جنگ جهانی اول ساخته شده است. شعله ای ابدی در زیر این سازه عظیم می سوزد و روی دیوارهای آن نام بیش از 90000 سربازی که در درگیری جان باختند حک شده است.
این سازه که روی پایه‌ای از سنگ قرمز قرار دارد و دارای یک کاسه کم عمق گنبدی شکل است که گهگاه با روغن سوزان پر می‌شود (معمولاً فقط در سالگردهای مهم)، این سازه بر پارک اطراف آن تسلط دارد، منطقه‌ای همیشه شلوغ با انبوهی از گردشگران و مردم محلی که از آن لذت می‌برند.
مقبره همایون:مقبره همایون در یک باغ زیبا و مربع شکل بزرگ، مقبره ای رفیع است که از سنگ مرمر سفید و ماسه سنگ قرمز ساخته شده است. این بنا به عنوان نمونه اولیه تاج محل در آگرا طراحی شده است و نمونه ای عالی از معماری مغول است.
این آرامگاه که در اواسط قرن شانزدهم توسط حاجی بیگم به عنوان یادبودی برای همسرش توسط بیوه ارشد همایون ساخته شد، توسط باغ های رسمی سرسبز و مقبره های دیگری از جمله آرایشگاه همایون و مقبره عیسی خان (معمار تاج محل) احاطه شده است. نمونه ای زیبا از معماری لودی و به شکل هشت ضلعی.
گالری‌های موزه ملی:گالری‌های موزه ملی، دهلی نو یکی از بزرگترین موزه‌های هند  دنباله‌ای تاریخی را دنبال می‌کنند که تمام دوره‌های اصلی را نشان می‌دهد. آثار برجسته شامل یافته‌های باستان‌شناسی، همراه با نمایشگاه‌هایی از اسباب‌بازی‌های سفالی، تصاویر و گلدان‌ها، جواهرات، مهرها، وسایل برنزی و مسی، مجسمه‌سازی، آلات موسیقی، ملیله‌کاری، نقاب‌های قبیله‌ای، شمشیر، و نقاشی‌های دیواری است.
موزه ملی راه آهن:موزه ملی راه آهن با وسعت 10 هکتار، بیش از 30 لوکوموتیو و چندین واگن قدیمی را در خود جای داده است که اکثر آنها بسیار نادر هستند. در مجموع، بیش از 140 سال تاریخ راه آهن هند در این مکان جذاب حفظ شده است، از جمله موتوری که در سال 1885 ساخته شد و موتور بخار Fairy Queen از سال 1855.
موارد برجسته دیگر عبارتند از چندین آیتم منحصر به فرد، مانند مجموعه ای از اتومبیل های سالن متعلق به مهاراجه های زمانی قدرتمند کشور، از جمله کالسکه چوب ساج مهاراجه میسور، که با عاج پوشیده شده است. کابین شاهزاده ولز از 1876; و کالسکه ای که خاکستر گاندی پس از ترور او در سال 1948 در آن حمل شد. جمجمه فیلی که توسط قطار پستی در سال 1894 مورد اصابت قرار گرفته بود نیز نمایش داده شده است.

معروف ترین هتل های دهلی

مانورThe Manor
امپریالThe Imperial, New Delhi
تاج محلtaj mahal
لیلا پلاس هتلThe Leela Palace New Delhi
شانگری لا اروس دهلی نوShangri-La Eros New Delhi
کلاریجزThe Claridges New Delhi
اودمان دهلیUdman South Delhi
رواق سرووار آشتانThe Ashtan Sarovar Portico
لالیتThe LaLiT
*لازم به ذکر است که بهترین فصل برای سفر به هند شش ماه دوم سال میباشد به دلیل گرمسیری بودن شهر دهلی میباشد،همچنین سئغاتی های معروف دهلی ادویه،ساری،زیورآلات،چای میباشد.
آژانس هواپیمایی ژوان شن سفید برای شما همسفران عزیزی که شهر زیبا و سرسبز دهلی را برای سفر انتخاب میکنید اوقات خوش و خاطره انگیزی را آرزومند است