منطقه کاراپینار
منطقه کاراپینارمنطقه ای است که از زمان هیتی ها مسکونی بوده و در مسیر جاده ای مهم قرار دارد و در زمان امپراتوری عثمانی SULTANİYE نامیده میشد و در آغاز سال 1500 راهزنان لهستانی در این مکان خلوت را برای سرقت و راهزنی انتخاب کرده بودند .در پی این وضوع مردم محلی اطراف از آزار و اذیت راهزنان ترسیدند و به سمت کوهپایه های Karacadağ عقب نشینی کردند و محل را کاملاً خالی کردند.
با اتفاقی که برای کاراپینارافتاد باعث شد به مکانی خالی، خلوت و ترسناک تبدیل شود و در سال 1514 هنگامی که یاووز سلطان سلیم در راه لشکرکشی چالدیران بود مردمی که از ترس راهزنان به محیط زیست گریختند سلطان را در عمارت «کرکپینار» کاراپینار ملاقات کردند و از آنها خواستند که امنیت آنها تامین شود و سلطان به منظور حفظ امنیت مردم منطقه دستور تأسیس دربنتچی را صادر کرد.
در راستای دستور پادشاه در اینجا روستایی در این محل مهم اما صعب العبور ایجاد شد و ساخت آن در زمان حکومت قونیه دوم سلیم انجام شد.
امکاناتی مانند مسجد (1563-1564) کاروانسرا، امارت، 39 مغازه، 2 آسیاب بادی و 5 فواره در قالب یک فونداسیون بزرگ برای کاراپینار که به عنوان روستای دربند در جاده های اصلی ایجاد شده بود و محبوبیت زیادی پیدا کرد و در طول جنگ جهانی دوم افزایش جمعیت در این منطقه شروع شدو در سال 1868 به منطقه امن تبدیل شد و سازمان شهرداری در سال 1882 تأسیس شد و در سال 1934 نام سلطانیه به کاراپینار تغییر یافت.
کاراپینار در 95 کیلومتری قونیه قرار دارد و در شرق واقع شده است و این استان از غرب با استان قونیه ناحیه کاراتای و ناحیه چومرا از جنوب به استان کارامان و ناحیه آیرانجی، از شرق به ناحیه ارگلی، از شمال شرق با ناحیه امیرگازی از شمال به استان آکسارای احاطه شده است و مساحت ناحیه ۲۷۴۷ کیلومتر مربع و ارتفاع آن از سطح دریا ۱۰۲۶ متر است.
این شهر در یک بزرگراه بسیار مهم و پرتردد قرار دارد که قونیه را به شرق متصل می کند.
نام این شهر مربوط به چشمه «کاراسو» است که از محلی به نام «پینارباشی» بیرون می‌آید و سکونتگاهی که در اینجا ایجاد شده است با اشاره به نام منبع آبی سیاه که اکنون خشک شده، «کاراپینار» نیز نامیده می شد.
