قونیه یکی از تاریخی ترین و کهن ترین شهرهای کشور ترکیه است که محبوبیت خاصی بین گردشگران و توریست های سراسر جهان دارد و یکی از این جاذبه های گردشگری شهر قونیه ترکیه منطقه کاراپینار است که در اینجا به معرفی این مکان دیدنی میپردازیم

منطقه کاراپینار

منطقه کاراپینارمنطقه ای  است که از زمان هیتی ها مسکونی بوده و در مسیر جاده ای مهم قرار دارد و در زمان امپراتوری عثمانی SULTANİYE نامیده میشد و در آغاز سال 1500 راهزنان لهستانی در این مکان خلوت را برای سرقت و راهزنی انتخاب کرده بودند .
در پی این وضوع مردم محلی اطراف از آزار و اذیت راهزنان ترسیدند و به سمت کوهپایه های Karacadağ عقب نشینی کردند و محل را کاملاً خالی کردند.



با اتفاقی که برای کاراپینارافتاد باعث شد به مکانی خالی، خلوت و ترسناک  تبدیل شود و در سال 1514 هنگامی که یاووز سلطان سلیم در راه لشکرکشی چالدیران بود مردمی که از ترس راهزنان به محیط زیست گریختند سلطان را در عمارت «کرکپینار» کاراپینار ملاقات کردند و از آنها خواستند که امنیت آنها تامین شود و سلطان به منظور حفظ امنیت مردم منطقه دستور تأسیس دربنتچی را صادر کرد.
در راستای دستور پادشاه در اینجا روستایی در این محل مهم اما صعب العبور  ایجاد شد و ساخت آن در زمان حکومت قونیه دوم سلیم انجام شد.



امکاناتی مانند مسجد (1563-1564) کاروانسرا، امارت، 39 مغازه، 2 آسیاب بادی و 5 فواره در قالب یک فونداسیون بزرگ برای کاراپینار که به عنوان روستای دربند در جاده های اصلی ایجاد شده بود و محبوبیت زیادی پیدا کرد و در طول جنگ جهانی دوم افزایش جمعیت در این منطقه شروع شدو  در سال 1868 به منطقه  امن تبدیل شد و سازمان شهرداری در سال 1882 تأسیس شد و در سال 1934 نام سلطانیه به کاراپینار تغییر یافت.



کاراپینار در 95 کیلومتری قونیه قرار دارد و در شرق واقع شده است و این استان از غرب با استان قونیه ناحیه کاراتای و ناحیه چومرا از جنوب به استان کارامان و ناحیه آیرانجی، از شرق به ناحیه ارگلی، از شمال شرق با ناحیه امیرگازی از شمال به استان آکسارای احاطه شده است و مساحت ناحیه ۲۷۴۷ کیلومتر مربع و ارتفاع آن از سطح دریا ۱۰۲۶ متر است.
این شهر در یک بزرگراه بسیار مهم و پرتردد قرار دارد که قونیه را به شرق متصل می کند.



نام این شهر مربوط به چشمه «کاراسو» است که از محلی به نام «پینارباشی» بیرون می‌آید و سکونتگاهی که در اینجا ایجاد شده است با اشاره به نام منبع آبی سیاه که اکنون خشک شده، «کاراپینار» نیز نامیده می شد.