قبیله ماسایی ها در کشور تانزانیا که دارای بیش از 120 گروه قومی مختلف است قرار دارد که آن را به یکی از متنوع ترین کشورهای جهان از نظر فرهنگی تبدیل می کند، شاید شناخته شده ترین قبایل در تانزانیا، قبیله نمادین ماسایی با تونیک های قرمز متمایزشان و شاهکارهای پرش و جواهرات پیچیده خود معروف هستند. این افراد هنوز هم زندگی عشایری دارند و با گله های گاو خود از جایی به جای دیگر نقل مکان می کنند، این قبایل به این دلیل معروف شدند که در مجاورت برخی از معروف ترین مناطق آفریقا زندگی می کنند.

آشنایی با مردم قبلیه ماسایی

آواز و رقص از جنبه های بسیار مهم فرهنگ آنها است و آواز خواندن در هماهنگی رایج است.جامعه مردسالار است و همه تصمیمات مهم توسط بزرگان مرد گرفته می شود، آنها دامدار هستند و گاوها برای روش زندگی آنها بسیار مهم هستند.
سعادت یک مرد به تعداد گاو و فرزندان او سنجیده می شود، گاوها نه تنها به عنوان نمایش ثروت، بلکه به عنوان منبع غذا اهمیت دارند.



گاوها به ندرت کشته می شوند، بلکه شیر و اندکی از خون آنها به طور سنتی منبع اصلی غذای ماسایی ها بوده است. امروزه شیر و نوعی فرنی غلیظ ذرت به نام اوگالی چیزی است که بسیاری از ماسایی ها در آن زندگی می کنند.در حین یک سافاری فرهنگی در تانزانیا، مهمانان می توانند از بومای سنتی خود دیدن کنند و با اجرای رقص پرانرژی خود سرگرم شوند،این مردها به خاطر رقصشان معروف هستند.
ماسایی ها بسیار دوستانه هستند و جواهرات پیچیده و تونیک های رنگارنگ (معمولا قرمز) آنها به این معنی است که آنها بسیار فتوژنیک هستند. با این حال، ابتدا باید قبل از گرفتن عکس از آنها اجازه بگیرید.



آنها به طور گسترده نمادهای شناخته شده و مورد احترام منطقه هستند که صدها سال از زمان مهاجرت خود از سودان جنوبی در اواخر قرن هفدهم و اوایل قرن هجدهم منظره را حک کرده اند، ماسایی ها تا اواسط قرن نوزدهم در جنوب کنیا و شمال تانزانیا رشد کردند، زمانی که آبله، خشکسالی، گرسنگی و بیماری حیوانات تقریباً 60٪ مردم را از بین برد و تقریباً همه گاوهای آنها را کشت.

فرهنگ لباس و زبان قبیله ماسایی ها

زبان سنتی ماسایی ها "Maa" نامیده می شود و صحبت می شود اما به طور کلی نوشته نمی شود، در واقع، خود نام «ماسایی» به معنای «افرادی که به ماآ صحبت می‌کنند» است.



رنگ‌های روشن پارچه‌های ماسایی، مهره‌ها و سایر زینت‌ها همگی بسیار نمادین هستند، پارچه قرمز پر جنب و جوش نشان دهنده خون و نماد شجاعت است، این رنگ اصلی تمام شوکاهای پوشیده شده است، آبی نمایانگر آسمان مقدس و باران است که رزق و روزی و قبر را برای گاو فراهم می کند، سبز متعاقباً نمایانگر چمن و تغذیه است، نارنجی نماد گرمی، صمیمیت و باز بودن آنهاست، زرد رنگ باروری و سفید نماد صلح است.

جنگجویان قبیله ماسایی ها

تصویر کلیشه‌ای که مردم از یک جنگجوی ماسایی دارند، مردی بلندقد است که ساعت‌ها در حالت خلسه می‌پرد و نیزه‌اش را در یک دست می‌گیرد، این رقص پریدن، آدومو نامیده می شود و به عنوان بخشی از مراسم آغاز، زمانی که پسران جوان مرد و در نهایت، جنگجو می شوند، انجام می شود.



رقابتی وجود دارد که جای شکار شیر را می گیرد تا ببینیم چه کسی می تواند بالاترین پرش را داشته باشد، این مراسم نشان دهنده تناسب اندام و قدرت ورزشی است و همچنین برای جذب شریک زندگی انجام می شود، در حالی که هر مردی می پرد، دیگران آهنگی با صدای بلند می خوانند که لحن آن بسته به ارتفاع پرش تغییر می کند.



جالب است بدانید که ماسایی‌ها خون گاو را می‌نوشند که آن را با شیر مخلوط می‌کنند تا بدن را قوی‌تر کنند،اعتقاد بر این است که برای کودکان و افراد مسن بسیار مفید است و مکملی برای مصرف گوشت است که فقط برای مناسبت های خاص مصرف می شود.
خون از رگ گردن گاو با قرار دادن یک تیر کوچک گرفته می شود، سپس گاو با دقت بسیار مراقبت می شود و تا زمانی که زخم کوچک التیام یابد از آن مراقبت می شود و ماسایی ها تمام تلاش خود را می کنند تا به همراهان گاو مقدس خود آسیبی نرسانند.

آواز خوانی قبلیه ماسایی ها

موسیقی ماسایی به طور سنتی شامل ریتم‌هایی است که توسط گروهی از آوازخوانان ارائه می‌شود که هارمونی می‌خوانند در حالی که یک رهبر آهنگ، یا اولارانیانی، ملودی را می‌خواند.



بر خلاف بسیاری از قبایل آفریقایی، ماسایی به طور گسترده ای از چند صدایی هواپیماهای بدون سرنشین استفاده می کنند زنان لالایی می خوانند، آهنگ های زمزمه می کنند و آهنگ هایی در ستایش پسرانشان می خوانند.
نامباس، الگوی تماس و پاسخ، تکرار عبارات بی معنی، ملودی های تک صدایی، عبارات تکراری پس از هر بیت که در مقیاس نزولی خوانده می شود و خوانندگانی که به ابیات آنها پاسخ می دهند از ویژگی های آواز زنانه است، هنگامی که بسیاری از زنان ماسایی دور هم جمع می شوند، بین خود آواز می خوانند و می رقصند.