جاذبه های گردشگری ازبکستان یکی از کشورهای جذاب در آسیای مرکزی بسیار زیاد است و ارزش یک بار دیدن را دارند. ازبکستان با وجود شهرهای سمرقند، بخارا، تاشکند و خیوه در مسیر جاده ابریشم معروف شده است. میراث فرهنگی غنی و تاریخ طولانی ازبکستان غرق در سنت می باشد. تعجب نخواهید کرد اگر بدانید که این کشور خانه چهار مکان مهم میراث جهانی یونسکو و شش فهرست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو می باشد. از میان چنین فهرستی غنی از مکان‌ های مهم برای بازدید، ما 10 جاذبه برتر در سفر ازبکستان را به شما ارائه می‌ کنیم. برای دیدن جاذبه های گردشگری ازبکستان و ثبت نام در تور ازبکستان برای نوروز با آژانس مسافرتی ژوان شن سفید تماس بگیرید.

شهر سمرقند در ازبکستان

چهارراه فرهنگ ها نام رسمی است که برای توصیف این شهر به عنوان میراث جهانی یونسکو استفاده می شود. سمرقند تصاویر دوران باستان را تداعی می کند و تقریباً افسانه ای به نظر می رسد. با این حال، این افسانه نیست. سمرقند امروز شهری پر جنب و جوش است که سنت های خود را گرامی می دارد. کاوش‌ های باستان ‌شناسی تاریخچه ‌ای را نشان می ‌دهد که قدمت آن به ۳۵۰۰ سال پیش می ‌رسد. شهر افروسیاب در قرن هفتم قبل از میلاد تأسیس شد. این منطقه به طور مداوم مسکونی بود و به عنوان دیگ ذوب فرهنگ های متنوع خدمت می کرد. این شهر توسط اسکندر مقدونی و چنگیزخان فتح شد، پایتخت مجلل امپراتوری تیموری بود و نقش مهمی در توسعه معماری و هنرهای اسلامی داشت. در سفر به سمرقند میدان ریگستان، مسجد بی بی خانم، گور امیر(آرامگاه تیمور)، رصدخانه الغ بیگ را از دست ندهید.

میدان ریگستان سمرقند

میدان ریگستان قلب شهر سمرقند در امپراتوری تیموری بود که اکنون در ازبکستان قرار دارد. نام ریگستان در زبان فارسی به معنی «محل شنی» یا «کویر» می باشد. ریگستان یک میدان عمومی بود، جایی که مردم برای شنیدن اعلامیه ‌های سلطنتی که با انفجار لوله‌ های مسی عظیم به نام دژارچیس منادی می‌ شد، جمع می ‌شدند و محل اعدام ‌های عمومی نیز بود.



این بنا توسط سه مدرسه (مدرسه اسلامی) با معماری متمایز اسلامی ساخته شده است. این میدان به عنوان مرکز رنسانس تیموری در نظر گرفته می شد. معماری منحصر به فرد ایرانی بناهای اطراف این میدان، بعدها در بناهای معروفی مانند تاج محل هند، مسجد سن پترزبورگ در روسیه و میدان نقش جهان اصفهان مورد استفاده قرار گرفت.

مسجد بی بی خانم سمرقند

مسجد بی بی خانم با املای های مختلف خانم، خانوم، هانوم، حنیم نیز یکی از بناهای مهم سمرقند است. در قرن پانزدهم یکی از بزرگترین و با شکوه ترین مساجد جهان اسلام بود. آن را شاهکار رنسانس تیموری می دانند. در اواسط قرن بیستم، تنها یک ویرانه بزرگ از آن باقی مانده بود، اما بخش‌های عمده‌ای از مسجد در دوره شوروی بازسازی شد.



این بنای یادبود به یاد بی بی خانم همسر تیمور گورکانی و به دستور تیمور در حدود 600 سال پیش ساخته شده است. مسجد بی بی خانم یا بی بی خاتون که در شرق میدان ریگستان قرار دارد در زمان خود یکی از بزرگترین مساجد جهان بوده است.

گور امیر(آرامگاه تیمور لنگ) در سمرقند

گور امیر آرامگاه تیمور لنگ فاتح ترک مغول در سمرقند می باشد. این بنا جایگاه مهمی را در تاریخ معماری آسیای مرکزی به‌ عنوان پیش‌ نمایه آرامگاه ‌های معماری مغول‌ های بعدی، از جمله باغ‌ های بابر در کابل، آرامگاه همایون در دهلی و تاج محل در آگرا که توسط نوادگان هندی تیمور، تورکو ساخته شده، به خود اختصاص داده است. مغول هایی که فرهنگ هند را با تأثیرات آسیای مرکزی دنبال کردند. مغول ها سلسله حاکم مغول را در شبه قاره هند تأسیس کردند. این آرامگاه در طول عمر خود به شدت بازسازی شده است.



معماری این بنا به سبک آذری است و توسط معمار مشهور ایرانی عبدالظریف محمد بن محمود اصفهانی ساخته شده است. آرامگاه امیر که در سال 807 هجری قمری ساخته شده، در واقع مشهورترین اثر گنجینه معماری شهر سمرقند است. کاشی کاری های ظریف ایرانی آرامگاه امیر زیبایی این بنا را دو چندان می کند و گنبد آبی بنای آن در واقع مهمترین نماد ازبکستان می باشد.

رصدخانه الغ بیگ در سمرقند

رصدخانه الغ بیگ رصدخانه ای در سمرقند امروزی در ازبکستان است که در دهه 1420 توسط ستاره شناس تیموری الغ بیگ ساخته شد. این مدرسه نجوم در زمان امپراتوری تیموریان ساخته شد و آخرین در نوع خود از دوره قرون وسطی اسلامی بود. منجمان اسلامی که در این رصدخانه کار می کردند عبارتند از قاضی زاده رومی، جمشید کاشانی، علی قوشچی و الغ بیگ. این رصدخانه در سال 1449 تخریب شد و در سال 1908 دوباره کشف شد.



رصدخانه الغ بیگ به صورت دایره ای طراحی شده است که محورهای اصلی آن در چهار جهت جغرافیایی روی نصف النهار سمرقند قرار دارد. در این رصدخانه یک زاویه سنج برای اندازه گیری زوایای خارجی در نظر گرفته شده است. این ابزار عموما دایره ای شکل و دارای شعاع 40 متر و 212 سانتی متر است که طول این کمان به 63 متر می رسد. اگر به نجوم علاقه مند هستید، رصدخانه الغ بیگ یکی از بهترین مکان ها برای بازدید در ازبکستان می باشد.

شهر بخارا در ازبکستان

شهر تاریخی بخارا برای چندین قرن پایگاه مهم الهیات و علوم اسلامی بوده است. مرکز شهر به خوبی حفظ شده و توسط یونسکو به عنوان یک شهر نمونه قرون وسطایی شناخته شده است. شهرسازی، توسعه شهری، اقتصادی و علمی بخارا تأثیر زیادی بر جهان اسلام در قرون وسطی گذاشت. قدیمی ترین بنای معماری آرامگاه اسماعیل سامانی است که قدمت آن به قرن دهم می رسد. به مدت هفت قرن تا قرن شانزدهم، این شهر با صدها مسجد و مدرسه و مکان آموزشی، بزرگترین مرکز اسلامی برای مطالعه تصوف بود. ابن سینا دانشمند مشهور ایرانی در نزدیکی بخارا به دنیا آمد و در آنجا بزرگ شد. زمانی که در بخارا هستید، توصیه می‌کنیم در اطراف شهر قدیمی قدم بزنید تا از میراث معماری آن لذت ببرید.

آرامگاه سامانیان در بخارا

آرامگاه سامانیان مکانیست که در شمال غربی بخارا درست خارج از مرکز تاریخی آن واقع شده است. این بنا در قرن دهم پس از میلاد به عنوان آرامگاه سلسله قدرتمند و تأثیرگذار سامانیان اسلامی که تقریباً از سال 900 تا 1000 میلادی حکومت می‌ کردند، ساخته شد. دارای سه گور بود که یکی از آنها مدفن نصر دوم می باشد. سامانیان استقلال عملی خود را از خلافت عباسی در بغداد ایجاد کردند و بر بخش‌ هایی از افغانستان امروزی، ایران، ازبکستان، تاجیکستان و قزاقستان حکومت کردند. این تنها بنای باقیمانده از دوران سامانیان است، اما آرتور پوپ، مورخ آمریکایی، آن را «یکی از بهترین‌ های ایران» نامیده است.



این آرامگاه نه تنها ترکیبی از ساختمان‌ های چند فرهنگی و سنت‌ های تزئینی، مانند معماری سغدی، ساسانی، ایرانی و حتی معماری کلاسیک و بیزانسی است، بلکه ویژگی‌ های مرسوم در معماری اسلامی را نیز در خود جای داده است. گنبدهای مدور و گنبدهای کوچک، طاق های نوک تیز، درگاه های استادانه، ستون ها و طرح های هندسی پیچیده در آجرکاری، در هر گوشه، سازندگان مقبره از اسکینچ استفاده کردند، که یک راه حل معماری برای مشکل حمایت از گنبد با پلان مدور در یک مربع بود. این ساختمان چند قرن پس از ساخت آن در گل و لای مدفون شد و در طول قرن بیستم توسط کاوش های باستان شناسی انجام شده در اتحاد جماهیر شوروی دوباره کشف شد.

حوض لیابی یا لب حوض در بخارا

لب حوض میدانی است که در سال 1620 در اطراف حوضی در بخارا توسط شخصی به نام دیوان بیگی ساخته شد. تا یک قرن پیش در بخارا حدود 200 کانال و برکه وجود داشت. مردم از آن می نوشیدند، می شستند و حتی از آن به عنوان حمام استفاده می کردند. چون این آب ها راکد بودند بسیاری از بیماری ها از این طریق منتقل می شد. مشخص است که میانگین سنی بخارا در قرن نوزدهم 32 سال بوده است تا اینکه بلشویک ها حوض ها را خالی کردند و از آن زمان فقط چند حوض باقی مانده است. توصیه می کنیم در سفر به بخارا به لب حوض بروید و از خنکی و آرامش آنجا زیر سایه درختان لذت ببرید.



این مکان می تواند آرام ترین و دنج ترین مکان شهر باشد. سایه درختان توت تمام سطح حوض را می پوشاند. در لب حوض، پیرمردهای ازبک را می بینید که با نوشیدنی در دست، شطرنج بازی می کنند. با وجود اینکه می توان تعداد زیادی از گردشگران را در این مکان مشاهده کرد، اما حوض لیابی همچنان بافت سنتی خود را حفظ کرده است.

شهر تاشکند در ازبکستان

تاشکند پایتخت ازبکستان است و با 3 میلیون نفر جمعیت، بزرگترین شهر آسیای مرکزی است. این کلان شهر بزرگ منعکس کننده توسعه تاریخی کشور از بناهای معماری با طراحی شرقی گرفته تا طرح خیابان های برنامه ریزی شده شوروی و ساختمان های مرتفع شیشه ای مدرن آن است. تاشکند در گذشته در قرن 5 تا 3 قبل از میلاد قابل سکونت بود. نام آن به معنای واقعی کلمه به عنوان «شهر سنگ» می باشد. چندین بار در تاریخ ویران شده است. آخرین خسارت ناشی از زلزله سال 1966 بود که بسیاری از آثار تاریخی باستانی آن تخریب شدند. بنابراین تاشکند امروز یک شهر مدرن با طیف گسترده ای از رستوران ها و پاساژها می باشد.

میدان امیر تیمور در تاشکند

میدان امیر تیمور میدان اصلی شهر تاشکند ازبکستان است. سلف میدان، پارکی است که در زمان اولین فرماندار کل دوران ترکستان روسیه ساخته شده است. این میدان در تقاطع دو خیابان اصلی، خیابان مسکو (خیابان امیر تیمور کنونی) و خیابان کافمان (خیابان میرزا الغ بیگ کنونی) به نام میدان کنستانتینوف قرار داشت. این میدان در سال 1882 توسط نیکولای اولیانوف که زیر نظر میخائیل چرنیایف کار می کرد، ساخته شد.



پس از انقلاب 1917 روسیه، این میدان به میدان انقلاب تغییر نام داد. در حالیکه مجسمه جوزف استالین در اواخر دهه 1940 در میدان قرار گرفت و به دلیل قطعنامه اکتبر 1961 مبنی بر برداشته شدن تمام مجسمه های استالین برداشته شد. در سال 1968 مجسمه کارل مارکس ساخته شد. پس از استقلال ازبکستان، این میدان در سال 1994 به میدان امیر تیمور تغییر نام داد و مجسمه تیمور در این مکان قرار گرفت. در مجاورت پارک در جنوب، موزه امیر تیمور در سال 1996 ساخته شد.

مدرسه باراک خان در تاشکند

مدرسه باراک خان در انتهای غربی میدان هست - امام (خواست امام) در قلب تاشکند قدیم واقع شده است. این مدرسه یکی از دیدنی ترین مناظر ازبکستان است. این بنا در قرن شانزدهم میلادی به دستور نوروز احمد خان، حاکم وقت تاشکند و پسر میرزا الغ بیگ ساخته شد. دوران سلطنت نوروز احمدخان برای مردم تاشکند به قدری فرخنده و نیکو بود که این مدرسه را به یاد آن دوران باراک خان نامیدند. باراک در زبان ازبکی به معنی خوش شانس است.



در آن زمان مدرسه باراک خان محلی برای اداره معنوی مسلمانان آسیای میانه شده بود. کتابخانه غنی از نسخه های خطی این مدرسه نیز ارزش دیدن دارد. مخصوصاً وقتی می دانید که قرآنی منسوب به عثمان (خلیفه ادیان اهل سنت) در آنجا نگهداری می شود. برخی بر این باورند که عثمان هنگام خواندن این قرآن کشته شد و لکه های خون هنوز بر صفحات این قرآن که از پوست آهو ساخته شده است وجود دارد.

کاخ شاهزاده رومانوف در تاشکند

کاخ شاهزاده رومانوف واقع در تاشکند در سال 1891 بر اساس طرح معمار گینتسلمن و ال. ال. بنوا برای دوک بزرگ نیکلای کنستانتینوویچ، که به حومه امپراتوری در منطقه ترکستان تبعید شده بود، ساخته شد. جناح چپ کاخ آپارتمان های دوک بزرگ و جناح راست آپارتمان های همسرش را در خود جای داده بود. در حال حاضر این ساختمان به عنوان پذیرایی برای وزارت امور خارجه ازبکستان استفاده می شود. در نزدیکی ورودی محوطه کاخ، تا سال 1995 کلیسای ایوسیفو- جورجیوسکایا وجود داشت. کاخ شاهزاده رومانوف ساختمانی است با پنجره های کوچک تزئین شده و درختان زیبا اطراف کاخ که لذت بسیاری را در حین بازدید برای شما به ارمغان می آورد.

شهر خیوه در ازبکستان

خیوه اولین سایت میراث جهانی یونسکو در ازبکستان است که در سال 1990 با توجه به اهمیت آن در میراث استثنایی سنت های جاده ابریشم باستانی ثبت شد. با نگاهی به مناره اسلام خواجه یا دیوارهای شهر، تصور اینکه قرن بیست و یکم می باشد، دشوار است. خوارزمی پدر جبر جهان در شهر خیوه متولد شد و الگوریتم ها را به جهانیان معرفی کرد. برای آشنایی با داستان هایی که در تاریخ این شهر جذاب وجود دارد، یک تور به همراه راهنما بروید.

قلعه ایچان کالا در خیوه

ایچان کالا، قلعه ای داخلی شهر خیوه در ازبکستان می باشد. از سال 1990، به عنوان یک میراث جهانی محافظت می شود. این قلعه قدیمی بیش از 50 اثر تاریخی و 250 خانه قدیمی را در خود جای داده است که قدمت آنها عمدتاً به قرن هجدهم یا نوزدهم می رسد. به عنوان مثال، مسجد جمعه در قرن دهم تأسیس شد و از سال 1788 تا 1789 بازسازی شد، اگرچه تالار معروف آن هنوز 112 ستون برگرفته از سازه‌ های باستانی را حفظ کرده است.



یکی از دیدنی ‌ترین ویژگی‌ های قلعه ایچان کالا، دیوارهای آجری آن با کنگره‌های کوچک و چهار دروازه است که در هر طرف قلعه مستطیل شکل قرار گرفته ‌اند. گرچه اعتقاد بر این است که پایه های آن در قرن دهم گذاشته شده است و دیوارهای امروزی که ارتفاع آنها به 10 متر می رسد در اواخر قرن هفدهم ساخته شده و بعداً مرمت شده است.